Δεκαέξι αιώνες υπόδουλο έθνος 1821-2021

Αν και το '21 έφερε εντός του την σπίθα της πολιτικής αμφισβήτησης, που αναπτύχθηκε και εκδηλώθηκε με τον Διαφωτισμό και την Γαλλική Επανάσταση και τον κοινωνικό μετασχηματισμό του θεοκρατικού και φεουδαρχικού πλαισίου ανάπτυξης, εν τούτοις η κατάληξή του δεν υπήρξε συνεπής προς τους σκοπούς και τις αιτίες που το έθεσαν σαν αναγκαιότητα, την δημιουργία ενός δυτικού κράτους, που θα τιμά το εθνικό του όνομα "Ελλάς". Αντίθετα, επικράτησε ή καλύτερα αφέθηκε να επικρατήσει ως σύστημα διακυβέρνησης η "χριστοκρατία", και το πολιτιστικό της υποπροϊόν, η περίφημη "ρωμιοσύνη". Πρόκειται για έναν "πολιτισμό" ή καλύτερα για μία δέσμη απαξιώσεων, που αυτοαναπαράγεται εξαιτίας της αχρειότητας και η οποία εξιδανικεύει την ανάθεση ευθυνών στους "άλλους". Παράγει, επίσης, έναν τύπο ανθρώπου που θεωρεί τον εαυτό του "πολιτισμένο", έχοντας ως πνευματικά του εφόδια την δεισιδαιμονία, την απλοϊκότητα, τον λαϊκισμό, το μίσος προς το ανώτερο, επειδή απαιτείται κόπος για να του ομοιάσει, και το μίσος προς το